#ลืมอะไรหรือเปล่า

#ลืมอะไรหรือเปล่า?

ขณะที่กำลังพบคุณหมอเพื่อมาตามนัดวันนี้ คุณหมอถามว่า "เคยรู้สึกว่าทำอะไรหายไปไหม?" เราได้ยินแล้วก็ตอบเลยทันทีว่า "โอ้ย ประจำครับ! เดี๋ยวกุญแจบ้าน เดี๋ยวนั้น เดี๋ยวนี่" ระหว่างที่ตอบ คุณหมอยิ้มที่มุมปากและหัวเราะเบาๆ จนเราสังเกตุเห็น(บอกตามตรง เสียเซลฟ์พอควรเลย...-*-)

"หมอครับ ผมพูดอะไรแปลกๆ งั้นเหรอครับ"

"อ้อ ไม่มีอะไรแปลกหรอกครับ ที่หมอยิ้มเพราะหมอถามคนไข้กี่รายๆ ก็ตอบอย่างนี้ประจำ" หมอวางปากกาลงบนแฟ้มและหันมาคุยจริงจัง "ที่หมอถามว่ามันหายไป...หมอหมายถึง ความคิด หรือเป้าหมายในชีวิตบางอย่างที่เราเคยมีมันตั้งไว้อยู่ปลายทาง แต่เวลาผ่านไปแล้วเรากลับลืมมันตั้งเอาไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ จนเราลืมมันไป แล้ววันนึงเรานึกขึ้นได้...แบบนี้เคยมีบ้างไหม?"

แว่บแรกที่จบคำถามของหมอ คำตอบกวนตีนก็ผุดขึ้นมารัวๆ ในหัวอีกร้อยแปด แต่หลังจากลองคิดนิ่งๆ อยู่ดีๆ เรากลับตอบไปว่า "มีครับ..." แปลกนะ...หลังจากที่ตอบออกไปใจผมกลับโล่งอก รู้สึกวาบขึ้นมา และมีความสุขแบบบอกไม่ถูก และคุณหมอตอบว่า "...รู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำยังไงต่อ" ก่อนจะหันไปเขียนกระดานอีกครั้งแล้วหันมาทิ้งทวนว่า "อะ การบ้านเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือจำนวน" ....ปรับอารมณ์ยังไงดีละเนี่ย

...บางที การรู้สึกเบื่อหน่ายนู้นนี่ในชีวิต รู้สึกขี้เกียจ เฉื่อยชา หรืออาจพาลกลายเป็นพลังลบ ทั้งความอารมณ์ร้อน ขี้อิจฉา โลกทัศน์แคบ กลายเป็นอะไรๆ ก็ตามที่เรามองว่ามันน่าเบื่อ จนชีวิตเราไม่เคลื่อนไปไหน จริงๆ แล้วมันอาจจะไม่ใช่ที่เราไม่มีพลังจากข้างในอย่างเดียว แต่เป้าหมายที่เราตั้งไว้บางทีมันก็ไม่ชัดเจนเหมือนกัน

จะว่าไป "กำลังใจ" กับ "เป้าหมาย" เป็น 2 อย่างที่จุนเจือกัน มีเป้าหมายที่อยากไปกำลังใจก็จะตามมา มองอีกมุมถ้ามีกำลังใจความอยากไปพิชิตเป้าหมายให้ได้ก็มีมากยิ่งขึ้นไปอีก

ตอนแรกก็หายๆ ไป ตอนนี้ รู้สึกเหมือนกำลังใจเริ่มๆ มาแล้วล่ะ ^_^

#Apota