#เจ็บและชินไปเอง

เข้าใจความรู้สึกของเพลง "เจ็บและชินไปเอง" ก็วันนี้แหละ

ครั้งแรกที่ได้ฟังข่าวร้าย มันคือแผลสดที่เจ็บปวดแบบร่างจะแยก ใจแทบขาด โลกรอบตัวมันหม่นไปหมด เหมือนมีหมอกปกคลุมรอบตัวราวกับอยู่ในเมือง Silent Hill ตลอดเวลา มองอะไรก็ไม่สดใส สีพาสเทลที่มองว่าสวยยังซีดไปเลยสำหรับสายตาเรา... ในใจมันเป็นอย่างนั้น แต่ทุกอย่างที่เป็นและหน้าที่ต้องทำ ทำให้ต้องฉีกยิ้มอยู่ตลอดเวลา เพราะไม่อยากให้คนอื่นต้องเป็นห่วง แล้วก็ไม่อยากให้ใจเรามันห่อเหี่ยวด้วย

พอเวลาผ่านไป ความเจ็บมันก็เริ่มหายไป เริ่มเปลี่ยนจากแผลสดเป็นแผลที้แห้งข้างนอกแต่ยังคงอักเสบอยู่ ไปแตะโดนมันเมื่อไหร่ก็เจ็บขึ้นมาทีนึง แต่ก็รู้แล้วว่าเราจะต้องทำอย่างไรกับมัน แม้จะไม่รู้ว่าจะดีขึ้นเมื่อไหร่ แต่ก็รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรเมื่อรู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกที

แม่บอกว่า วิธีรักษาแผลแบบนี้ ยาที่ดีที่สุด คือ ยาที่ชื่อว่า "ปล่อยวาง" กินทุกครั้งที่เจ็บ ตอนนี้ ถามว่ายังไหวไหม...ไหวอยู่แล้ว! ถ้าไม่ไหวก็เดี๋ยวบอกเองนะ #ขอบคุณครับ #ไม่มีอะไรบ่นไปงั้นแหละ