253 อัลเทอร์มาจีบ หนังรักโรแมนติดที่พาผู้ชมย้อนไปในปี พ.ศ.2538 รำลึกวันว่นอันแสนหวาน เรื่องราวของเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเซ็งที่ไอโฟนคู่ใจดันมาพังเสียก่อน แต่ตอนนั้น บังเอิญไปเจอเพจเจอร์พ่อแม่พร้อมกับข้อความที่ว่าให้โทรหาที่ xxxxxxx เขาจึงใช้โทรศัพท์ตู้โทรไป ทำให้เขาต้องพบกับเรื่องประหลาดว่า ตัวเองได้ย้อนเวลากลับไปเมื่อปี 2538 และได้เจอกับพ่อและแม่เขาในวัยหนุ่มสาวที่กำลังอยู่ในช่วงระหองระแหงเพราะสาวน้อยนางหนึ่ง เขาจึงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้พ่อกับแม่เขาได้สมหวังในความรัก...หรือจริงๆแล้ว จุดประสงค์ในการย้อนเวลาของเขา คือ อะไรกันแน่?....
ถือเป็นหนังไทยน่ารักๆอีกเรื่องหนึ่งในช่วงต้นปีนี้ที่เล่าได้น่ารักน่าหยอกปละน่าประทับใจมากๆ หนังสามารถดึงเอาความทรงจำเก่าๆในวัยเด็กออกมาได้อย่างดี ทั้งบัตรจีบ เทปคาสเซตต์ วัฒนธรรมต่างๆ ทำให้วัยรุ่นในช่วงปี 30 นี้น อินได้แบบเป็นธรรมชาติไปเลย ความสนุกของการเล่าเรื่อง ส่วนต้าว่าสนุกดีครับ มีความน่าสนใจ และปมให้ผู้ชมได้ลุ้น ได้เดา ติดตามไปพร้อมๆกับตัวละครในเรื่อง สิ่งเดียวที่ต้าติดในเรื่อง คือ พระเอกของเรื่องที่เป็นนักแสดงหน้าใหม่นี่แหละครับ คือ ถามว่าหน้าตาดีไหม? โอเคดีครับ ถามว่าเล่นพอใช้ได้ไหม? ...เอาตรงๆก็พอใช้ครับ แต่นังไม่ถูกใจต้าเท่าไหรครับ เอาจริงๆก็ขัดใจมากๆ ไม่ใช่ไม่ชอบนักแสดงหน้าใหม่นะครับ แต่ในเรื่องนี้ นอกจากการแสดงที่แข็งๆไม่เป็นธรรมชาติเท่าไหร่บวกกับการพูดที่ฟังดูไม่ค่อยชัด เลยยิ่งขัดใจไปกว่าเดิมเลย โชคดีที่มีใบเฟิร์นมาช่วยดึงให้น่าดูมากขึ้นครับ จริงๆต้าได้ยินจากหลายคนว่าใบเฟิร์นเรื่องนี้ดูดี้อปลง แต่ส่วนจัวต้าว่าไม่ครับ ตรงกัน!...ใบเฟิร์นเรื่องนี้เชิดฉายมาก! ออร่าสุดๆ ฝีมือการแสดงพอดูจบแล้วต้องลอกเลยว่าแม่สาวคนนี้ ไม่ธรรมดาครับ
เมื่อพูดถึงอุปกรณ์อิเล็กโทรนิกส์ทั้งหลายแหล่ที่เรามีกัน ทุกคนก็จะเข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้เป็นตัวช่วยในการสื่อสาร ช่วยให้คุยกันง่ายขึ้น สะดวกขึ้น สื่อสารได้ง่ายขึ้น แต่...สิ่งที่หลายๆคนมักจะเข้าใจผิดกัน คือ หลายคนใช้ตัวช่วยเหล่านี้ในการช่วยส่งความรู้สึกหรือแสดงความรู้สึกออกไปผ่านสื่อเหล่านี้ให้ฝ่ายตรงข้ามได้รับรู้ ต้องยอมรับครับว่าในยุคสมัยของโลกาภิวัฒน์อะไรๆมันก็ดูง่ายไปเสียหมด ทั้งโทรศัพท์ สมาร์ทโฟน แล็ปท้อปทั้งหลาย กดคลิ๊กปั้บ กริ๊งเดียวก็ถึงกันทั่วโลกแล้ว อันนี้ต้าไม่เถียงครับว่าความสะดวกเหล่านี้มันช่วยทำให้โลกกว้างๆใบนี้แคบลงได้ถนัดตา คนจากอีกซีกโลกนึง สามารถคุยกับอีกซีกโลกนึงได้ ง่ายนิดเดียว แต่สิ่งสำคัญที่เครื่องมือเหล่านี้ช่วยเราไม่ได้คือ ความผูกพันธ์ครับ คิดดูนะครับว่าเราใช้โทรศัพท์โทรไปบอกรัก ส่งข้อความหากันในไลน์ผ่านตัวอักษร ส่งไอคอนไปอวยพรวันเกิดกัน ลองนึกถึงเหตุการณ์สำคัญๆอย่างวันเกิดเราดูนะครับ ถ้าเพื่อนของเราส่งคำอวยพรผ่าน Facebook หรือ Line เข้ามาแบบกระหน่ำทั้งวันเป็นพันข้อความ กับเพื่อนเรา 3-4 คนทำเซอร์ไพร์สยกเค้กวันเกิดออกมาให้ อันไหนมาน่า.าบซึ้งกว่ากันครับ?
ที่ต้าอยากบอก คือ ต้าไม่ได้เป็นฝ่ายค้านเทคโนโลยีเหล่านี้นะครับ แต่ต้ากำลังจะบอกว่า หากเพื่อนๆอยากส่งความนู้สึกใดๆให้คนที่เรารักได้รับรู้จริงๆ เชื่อถือครับ...ว่าสายตาและรอบยิ้มของเราเนี่ยแหละ ที่สามารถส่งออกไปได้ดีที่สุดโดยไม่ต้องพึ่งตัวช่วยใดๆเลยครับ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น